Ik zou in mijn laatste blogartikel van dit jaar kunnen schrijven hoe Nevero met dubbele cijfers gegroeid is of dat ik mijn team met twee mensen heb uitgebreid. Maar om de een of andere reden voelt het niet goed om met dat soort jubelberichten uit te pakken. Ja, 2015 was een keerpunt in mijn onderneming, maar het was zeker geen gemakkelijk jaar. Dus in plaats van een blog over de fantastische resultaten, schrijf ik liever over het proces dat eraan voorafging.
Eigenlijk viel het keerpunt precies in het midden van het jaar, namelijk in de laatste week van juni, toen ik op vakantie vertrok. Nu is op vakantie gaan altijd spannend als je een eigen bedrijf hebt, maar gelukkig heb ik een fijne, betrouwbare collega bij wie de lopende projecten in goede handen zijn. Alleen… vlak voor mijn vakantie had ik nog een filmbeschrijving afgewerkt en ik wist dat er bij terugkomst nog veel meer films op me lagen te wachten. Ik wist ook dat de kans groot was dat audiodescriptie in de maanden die volgden flink zou gaan boomen, en dat was natuurlijk wat we al die tijd al wilden. Toch? Toch!?
Hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik tot het inzicht kwam dat het veel te veel werk zou zijn om al die films zelf te blijven beschrijven. Bovendien zou ik mezelf dan hoe dan ook klemzetten, want ik heb nog andere klanten en projecten die mijn aandacht vragen. Nu heb ik de afgelopen jaren een team opgebouwd dat voor mij schrijft en ondertitelt en elkaars werk nakijkt, maar deze collega’s houden zich hoofdzakelijk bezig met webvideo’s en een speelfilm is toch wel iets heel anders. Immers, een speelfilm vertelt een doorlopend verhaal terwijl een webvideo vooral informatief bedoeld is. Vandaar dat ik die speelfilms zo graag zelf wilde doen. En zo bleef het maar draaien in mijn hoofd…
Gelukkig heb ik een goede coach die me met dat soort vraagstukken kan helpen. Niet dat zij me vertelt wat ik moet doen – wie mij een beetje kent, weet dat dat eerder een averechts affect heeft – maar zij is iemand die volledig losstaat van mij en mijn bedrijf en die handvatten aanreikt en me leert om de situatie op een andere manier te bekijken.
Wat bleek nu? Alles maar in handen houden, was inderdaad geen goed idee, maar het tegenovergestelde (alles zomaar uit handen geven), zou mij ook geen goed gevoel geven. In plaats daarvan liet ze me inzien hoeveel tijd en energie ik soms stop in dingen die helemaal geen kerntaken zijn. Als ik die taken nu zou uitbesteden, zou ik veel meer focus overhouden voor wat er wel toe doet. En zo gebeurde.
Het grappige is dat ik gaandeweg ontdekte dat er in mijn team heel wat verborgen talenten zaten. Concreet:
Wat mezelf betreft, mijn nieuwe rol is die van eindredacteur voor de film- en tv-scripts en dat bevalt me prima. De eindredacteur is degene die de laatste controle van het materiaal doet voor het naar de klant gaat. Dat gaat veel sneller dan zelf schrijven, en doordat mijn teamleden het schrijf- en coördinatiewerk voor een deel hebben overgenomen, hou ik meer tijd over om alles na te kijken én voor mijn eigen schrijf-, vertaal- en ondertitelwerk.
En zo komt het dat we het jaar met mooie cijfers kunnen afsluiten en het nieuwe jaar vol vertrouwen tegemoetzien.
gepubliceerd op 31 december 2015
2 Reacties op Keerpunt